Κρυμμένο στα καταπράσινα υψίπεδα του Περού, αυτό το εντυπωσιακό κτίσμα αποτελεί μέρος του αρχαιολογικού χώρου των Ίνκας Choquequirao, που συχνά αναφέρεται ως η “αδελφή πόλη του Μάτσου Πίτσου”. Κατασκευασμένη στα τέλη του 15ου αιώνα υπό την κυριαρχία των Ίνκας, η Choquequirao χρησίμευσε ως τελετουργικό, πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο, στρατηγικά κρυμμένο στην κοιλάδα Vilcabamba για να αποφύγει την ισπανική κατάκτηση.
Η εικόνα παρουσιάζει ένα αναβαθμισμένο συγκρότημα από τραπεζοειδείς κόγχες και πόρτες που υψώνονται με γεωμετρική ακρίβεια. Αυτές οι βαθμίδες ήταν τόσο λειτουργικές όσο και συμβολικές – υποστήριζαν τη γεωργία, αντιστέκονταν στις κατολισθήσεις και ευθυγραμμίζονταν με τα κοσμικά μοτίβα. Η κεντρική σκάλα λειτουργεί σαν σπονδυλική στήλη, καθοδηγώντας την κίνηση προς τα πάνω μέσα σε αυτό το αρχιτεκτονικό βουνό, που δεν σκαλίστηκε από ιδιοτροπία, αλλά από σοφία που παραδόθηκε στην πέτρα.
Σαν ένα γιγάντιο πέτρινο χειρόγραφο που διπλώνεται στις Άνδεις, το Choquequirao είναι ταυτόχρονα φρούριο και προσευχή. Αναπνέει σιωπή, αλλά τραγουδάει για αυτοκρατορίες που ατενίζουν τον ουρανό, όπου κάθε βήμα είχε βάρος και θαύμα. Στη συμμετρία και την απομόνωσή του, βλέπουμε την ψυχή ενός πολιτισμού που διαμόρφωσε τους βράχους σε ιερά και μετέτρεψε τα βουνά σε μνήμη.