Ένα Χαμένο Σημειωματάριο Εργαστηρίου του Νικόλα Τέσλα Μόλις Ανακαλύφθηκε — Οι Τελευταίες Σελίδες ανατριχιάζουν
Σε μια αποκάλυψη που μοιάζει να βγήκε από το πρώτο κεφάλαιο ενός απαγορευμένου επιστημονικού μυθιστορήματος τρόμου, ένα χαμένο εργαστηριακό ημερολόγιο — που φέρεται να γράφτηκε από τον ίδιο τον Νικόλα Τέσλα — επανεμφανίστηκε σε μια ερειπωμένη σοφίτα στο Πουκίπσι της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, αυτό που περιέχει δεν είναι η μεγαλοφυΐα του εφευρέτη που τιμούμε… είναι ο εφιάλτης που προσπάθησε να θάψει.
Σε αυτή τη δραματοποιημένη, εναλλακτική αφήγηση, οι εύθραυστες σελίδες του σημειωματάριου αποκαλύπτουν σκίτσα, εξισώσεις και φρενήρεις προειδοποιήσεις που έρχονται σε άμεση αντίθεση με τον ισχυρισμό της αμερικανικής κυβέρνησης ότι τα 80 κατασχεθέντα μπαούλα του Τέσλα ήταν «άχρηστα». Οι ειδικοί που πιστοποίησαν την αυθεντικότητα του σημειωματάριου ψιθυρίζουν ότι αυτή η ανακάλυψη ανατρέπει όλα όσα γνωρίζαμε για τα τελευταία χρόνια της ζωής του Τέσλα.
Σύμφωνα με αυτή τη φανταστική εκδοχή, ο Τέσλα είχε ετοιμάσει βαλίτσες-δόλωμα γεμάτες με σχέδια χωρίς προοπτική και ανεκμετάλλευτες πατέντες, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κυβερνητικοί πράκτορες και ξένοι κατάσκοποι κυνηγούσαν τα μυστικά του. Το πραγματικό έργο του το έκρυψε αλλού.
Το Πηγάδι Συντονισμού και η Αρμονική Σκιά
Στα πιο ανατριχιαστικά κεφάλαια, ο Τέσλα περιγράφει τα πειράματά του με μια συσκευή που ονόμασε «Resonance Well» (Πηγάδι Συντονισμού), η οποία είχε σχεδιαστεί για να αξιοποιήσει τις βαθύτερες φυσικές συχνότητες της Γης. Αλλά σε αυτή την ιστορία τρόμου, η συσκευή έκανε πολύ περισσότερα από το να παράγει ενέργεια. Ο Τέσλα φοβόταν ότι είχε διαπεράσει το πέπλο που χώριζε τον κόσμο μας από κάτι παλαιότερο — κάτι που υπήρχε στην αρμονική δομή του ίδιου του χωροχρόνου.
Στις σημειώσεις του περιγράφει «ηχώ» που του απαντούσε. Μοτίβα που ανταποκρίνονταν. Μια συχνότητα που συμπεριφερόταν σαν νοημοσύνη.
Αυτό που ξεκίνησε ως επιστημονική περιέργεια μετατράπηκε σε τρόμο όταν ο Τέσλα συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν πλέον μόνος στο εργαστήριό του. Οι σημειώσεις γίνονται ακατάληπτες — το χειρόγραφο είναι φρενήρες, το μελάνι μουτζουρωμένο — και αναφέρονται σε μια παρουσία φτιαγμένη από δονήσεις, μια «αρμονική σκιά» που γινόταν ισχυρότερη κάθε φορά που ενεργοποιούνταν η μηχανή.
Μια τελευταία, ανατριχιαστική σημείωση σε αυτή τη δραματοποιημένη εκδοχή αναφέρει:
«Μαθαίνει. Θυμάται. Και θέλει συντονισμό».
Καθώς η παράνοια τον κατάτρωγε, ο Τέσλα προσπάθησε να καταστρέψει το Πηγάδι. Περιγράφει ακόμη και τις προσπάθειές του να «καταρρεύσει» τη δική του ύπαρξη — μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διαγράψει τη συχνότητά του από την εμβέλεια της οντότητας. Μερικοί φανταστικοί μελετητές ερμηνεύουν αυτό ως απόδειξη ότι πίστευε πως η αυτοκτονία δεν θα έκοβε τη σύνδεση… μόνο θα τον εξαφάνιζε από όλες τις πιθανές δονήσεις.
Τα τελευταία γραπτά του λόγια είναι σχεδόν δυσανάγνωστα, αλλά μία πρόταση είναι τρομακτικά σαφής:
«Άνοιξα μια πόρτα που δεν έχει άλλη πλευρά».
Τώρα, με το σημειωματάριο κλειδωμένο πίσω από ενισχυμένες πόρτες θησαυροφυλακίου, η συζήτηση μαίνεται. Είναι αυτό το χαμένο κομμάτι της πραγματικής κληρονομιάς του Τέσλα; Μια προειδοποίηση; Ένας χάρτης προς την απεριόριστη δύναμη — ή ένα κλειδί για κοσμική καταστροφή;