2025/06/26 at 9:18 ΜΜ 26/06/2025 newsroom
Άρθρο άποψης του Μιχάλη Λιβανού, Βουλευτή Β’ Πειραιά με τη Νέα Δημοκρατία
Είναι βέβαιο ότι εδώ και καιρό ζούμε στην επόμενη μέρα μιας νέας πραγματικότητας, και κανείς δεν δικαιούται να αγνοεί τα νέα δεδομένα, τα οποία διαμορφώνουν ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο, όπου η ισχύς τείνει να αντικαταστήσει το διεθνές δίκαιο. Χθες ήταν η Ρωσία στην Ουκρανία, σήμερα το Ισραήλ (με τη βοήθεια των ΗΠΑ) στο Ιράν, αύριο ενδεχομένως η Κίνα στην Ταϊβάν. Κοινό μοτίβο; Tο διεθνές δίκαιο υποχωρεί σιωπηλά και στη θέση του παγιώνεται ο νόμος του δυνατού.
Το τίμημα της αφέλειας
Σε αυτό το νέο περιβάλλον, ορισμένες φωνές, αφελείς ή/και εκτός πραγματικότητας, επιλέγουν να αγνοούν τα δεδομένα. Καταψηφίζουν κρίσιμα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας, μιλούν για υπερβολές και κινδυνολογία, την ώρα που η διεθνής σκηνή «φλέγεται». Δεν πρόκειται απλώς για διαφορετική πολιτική οπτική, αλλά για ακραίο και επικίνδυνο στρουθοκαμηλισμό.
Με όπλο το λαϊκισμό και την υπεραπλούστευση προτείνουν αντί για μαχητικά και φρεγάτες να φτιάξουμε σχολεία και νοσοκομεία, λες και δεν θα θέλαμε όλοι να ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο. Όμως η εθνική ασφάλεια δεν αντιστρατεύεται την κοινωνική πρόοδο — τη διασφαλίζει. Δεν κατανοούν ότι η προετοιμασία δεν είναι πολεμοχαρής επιλογή – είναι στοιχειώδης υποχρέωση εθνικής ασφάλειας και αδήριτη πατριωτική επιταγή, όπως μας διδάσκει η ιστορία.
Στοχευμένες επιχειρήσεις χωρίς κήρυξη πολέμου
Η επιχείρηση «Rising Lion» από το Ισραήλ ήταν τεχνικά άψογη και επιχειρησιακά υποδειγματική. Πιθανόν θα διδάσκεται σε ακαδημίες αεροπορικού πολέμου στο μέλλον. Σε συνδυασμό με τη σχεδόν ταυτόχρονη ενεργοποίηση κυβερνοεπιθέσεων, επιχειρήσεων εσωτερικής αποσταθεροποίησης και αποστολών ακριβείας με drones βαθιά στο ιρανικό έδαφος, έδωσε τον τόνο του «instant war» — ενός νέου μοντέλου όπου η αμυντική ικανότητα μιας χώρας παραλύει επιχειρησιακά σε λίγες μόνο ώρες.
Δεν πρόκειται πια για αναμετρήσεις φθοράς αλλά για πολέμους-κεραυνούς, με προληπτικά χτυπήματα, καθολικό αιφνιδιασμό και στόχο την αποδιοργάνωση αντί για την κατάληψη. Ο σύγχρονος ολοκληρωτικός πόλεμος είναι χειρουργικός, αστραπιαίος και εξαιρετικά αποτελεσματικός. Αν ο Total War ήταν η ολοκληρωτική κινητοποίηση, ο σημερινός πόλεμος είναι η ολοκληρωτική αδρανοποίηση – να προλάβεις τον αντίπαλο πριν καν καταλάβει ότι του επιτίθεσαι.
Έχοντας δει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη σύγχρονη πραγματικότητα επί του πεδίου, δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για όλους αυτούς που ασκούν κριτική τόσο για το εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας όσο και την εκ βάθρων μεταρρύθμιση των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Γιατί, εντέλει, η άρνηση της πραγματικότητας δεν είναι θέση, καταντάει εμμονή.
Η θέση μας στη νέα πραγματικότητα
Την ίδια στιγμή που διαδραματίζονται κοσμογονικές αλλαγές στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία διεκδικεί να διαδραματίσει ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή και επαναφέρει με επιμονή τις αξιώσεις της — διεκδικώντας ένταξη στο ReARM Europe, επιστροφή στο πρόγραμμα των F-35 και εντείνοντας τις έρευνες για υδρογονάνθρακες σε αμφισβητούμενες περιοχές.
Η Ελλάδα, με όραμα και δυναμισμό, επαναπροσδιορίζει τον αμυντικό της σχεδιασμό, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ταχύτητα απόκρισης και την συντονισμένη αντίδραση. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να εθελοτυφλούμε, γιατί σε αυτό το νέο περιβάλλον, η καθυστέρηση ισοδυναμεί με απώλεια κυριαρχίας. Και αυτό δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανένα να το θέσει σε κίνδυνο.