2022/11/14 at 8:56 ΜΜ 14/11/2022 newsroomΣτελέχη της Πολιτικής Επιτροπής, συμμαχητές της Νέας Δημοκρατίας,
Ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτή την πραγματικά θερμή υποδοχή και χαίρομαι που συνεδριάζουμε και πάλι, καθώς στην Πολιτική μας Επιτροπή η κομματική εμπειρία συναντά το νέο αίμα της παράταξης και η παράδοσή μας διασταυρώνεται με τις σύγχρονες ιδέες.
Είναι εδώ γυναίκες και άντρες που εκπροσωπούν κάθε κοινωνικό στρώμα και γωνιά της χώρας, νεολαίοι αλλά και πρεσβευτές του απόδημου ελληνισμού.
Πρόκειται με άλλα λόγια, κ. Γραμματέα, για το κατεξοχήν πολιτικό όργανο της Νέας Δημοκρατίας, που μάλιστα συγκαλείται στην πιο κρίσιμη στιγμή, καθώς ολοκληρώνεται το 2022 και στην αφετηρία της τελικής ευθείας προς τις καθοριστικές εκλογές του 2023.
Και ακριβώς αυτή η συγκυρία είναι που δίνει και σαφές περιεχόμενο και στα μηνύματά μας όλο το επόμενο διάστημα. Γιατί, ως κυβέρνηση, καλούμαστε πλέον να αναδείξουμε το έργο μας, επιβεβαιώνοντας ότι “το είπαμε και το κάναμε”. Ως κόμμα να τηρήσουμε την κατεύθυνση του Συνεδρίου μας, βαδίζοντας “δίπλα στον πολίτη”. Και ως πρώτη δύναμη της χώρας να εξασφαλίσουμε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην τροχιά προόδου που επέλεξε τον Ιούλιο του 2019, φράζοντας το δρόμο σε μία “δεύτερη φορά στη συμφορά”. Και δίνοντας μία δεύτερη ισχυρή εντολή στην εθνική προκοπή, με σταθερότητα, με συνέχεια και με συνέπεια.
Είναι αλήθεια ότι ποτέ άλλοτε η πατρίδα μας δεν αντιμετώπισε σε τόσο μικρό χρόνο, τόσες μεγάλες διαδοχικές ή και ταυτόχρονες κρίσεις: από τις μεταναστευτικές εισβολές στον Έβρο μέχρι τη διετή πανδημία και από τις διαρκείς προκλήσεις της Τουρκίας ως την ενεργειακή έκρηξη και την παγκόσμια ακρίβεια.
Κι όμως, μέσα σε αυτό το ασταθές περιβάλλον η ελληνική κοινωνία και οικονομία όχι μόνο έμειναν όρθιες, αλλά με τη συμπαράσταση της πολιτείας μετέτρεψαν τις δυσκολίες σε ευκαιρίες και προόδευσαν.
Ύστερα από 40 μήνες διακυβέρνησης, η ανάπτυξη για το 2022 αγγίζει το 6%. Το ίδιο διάστημα η ανεργία έπεσε στα χαμηλότερα επίπεδα της 12ετίας. Οι εξαγωγές μας πέρασαν τα 40 δισεκατομμύρια. Επενδυτικοί κολοσσοί: Google, Microsoft, Pfizer, ψηφίζουν Ελλάδα, φέρνοντάς την πρώτη στην επιχειρηματικότητα. Ενώ παντού προχωρούν μεγάλα έργα: το Μετρό της Αθήνας απλώνεται, της Θεσσαλονίκης ολοκληρώνεται. Σύγχρονες αρτηρίες διατρέχουν την επικράτεια, από την Κρήτη ως την Ήπειρο. Ένα μεγάλο οικιστικό πρόγραμμα ξεκινά, ενώ στο Ελληνικό και σε μεγάλες υποδομές της Περιφέρειας τα εργοτάξια έχουν πιάσει δουλειά.
Πίσω από όλα τα παραπάνω κρύβονται χειροπιαστά κοινωνικά αποτελέσματα. Περισσότερες δουλειές, πιο αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις και μια καλύτερη ζωή για τον πολίτη. Γιατί είναι η ανάπτυξη που μάς επιτρέπει να μειώνουμε διαρκώς φόρους και εισφορές. Να αυξάνουμε τον κατώτατο μισθό και να τον αυξήσουμε ξανά, και πάλι, την 1η Μαΐου 2023. Να αυξήσουμε για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια τις συντάξεις την 1/1/2023.
Είναι αυτή η απόδοση της οικονομίας που μάς επιτρέπει να στηρίζουμε καταναλωτές, επιδοτώντας λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος.
Και ναι, χάρη στις επενδύσεις δημιουργήσαμε 250.000 νέες θέσεις εργασίας. Και χάρη σε αυτή τη συνετή διαχείριση τα έσοδα από την πρόοδο μετατρέπονται σε μία διαρκή αρωγή, ειδικά προς τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας.
Συναγωνιστές της Πολιτικής Επιτροπής,
Τρία είναι τα μέτωπα μπροστά μας στο δρόμο προς τις κάλπες. Όλα συνδέονται μεταξύ τους αλλά και με τη διεθνή πολεμική κρίση που βιώνει ιδίως η Ευρώπη, ύστερα από δεκαετίες ειρήνης.
Πρώτον, στο πεδίο των εθνικών θεμάτων, με έναν πόλεμο στην καρδιά της ηπείρου αλλά και έναν απρόβλεπτο γείτονα που δανείζεται επιθετικές πρακτικές και αυτοκρατορικά οράματα από τον Ρώσο εισβολέα.
Δεύτερον, η εσωτερική κατάσταση στη χώρα. Και πάλι, όπως συμβαίνει και αλλού, η εισαγόμενη ακρίβεια και η ενεργειακή κρίση επιχειρείται να γίνουν μοχλοί κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής.
Για να το πω διαφορετικά, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα οι δυσκολίες που μάς πολιορκούν μπορεί να έχουν αφετηρία τη διεθνή κρίση, όμως εδώ γεφυρώνονται με επιδιώξεις άλλων κέντρων που επιθυμούν τη φθορά της κυβέρνησης.
Κοινοί στόχοι τους είναι, σε πρώτη φάση, η σύγχυση ώστε η δικαιολογημένη αγωνία να γίνει τυφλή διαμαρτυρία. Στη συνέχεια, η ρήξη στη σχέση εμπιστοσύνης- την οποία αγωνιστήκαμε πάρα πολύ για να οικοδομήσουμε, εδώ και τριάμισι χρόνια- , μεταξύ πολιτείας και πολιτών. Και τελικά, η διαμόρφωση μιας αρρωστημένης πολιτικής ατμόσφαιρας που θα δυσκολεύει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, τις τολμηρές αλλαγές.
Γιατί, όπως έχω πει ανοιχτά και στην Βουλή, αυτός ο δραστικός εκσυγχρονισμός του τόπου τον οποίον έχουμε δρομολογήσει, ναι, έχει ενοχλήσει πολλούς. Και η συλλογική δυναμική της χώρας έχει στερήσει ισχύ από ιδιωτικά συμφέροντα τα οποία άλλοτε επηρέαζαν εξωθεσμικά την πορεία της.
Αυτά τα κέντρα, λοιπόν, θα ήθελαν πολύ έναν πιεζόμενο Πρωθυπουργό και μία αγκυλωμένη κυβέρνηση. Ήδη, μάλιστα, κάποιοι μάς δείχνουν τα δόντια τους. Εμείς, οι Νεοδημοκράτες, δεν μασάμε. Θα επανέλθω στο θέμα αυτό στη συνέχεια.
Φτάνοντας, έτσι, στο τρίτο και κατ’ εξοχήν προεκλογικό μέτωπο. Με μια αντιπολίτευση που λέει «όχι» σε όλα και «ναι» στο τίποτα, που ανακαλύπτει παντού και πάντα «ευθύνες Μητσοτάκη» πίσω από παγκόσμια προβλήματα, υποσχόμενη ακριβές λύσεις με φτηνά ψέματα. Και που κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά: σπέρνει διχασμό με λάσπη και απειλές. Απειλές, μάλιστα -προσέξτε- που δεν απευθύνονται σε εμένα ή στην κυβέρνηση αλλά και σε απλούς πολίτες.
Προσέξτε: «Σου είπα, φύγε από την χώρα, ερχόμαστε», γράφει ο κ. Πολάκης σε έναν συνομιλητή του στο διαδίκτυο. Που σημαίνει ότι το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» ξαναζεί. Απευθύνεται, όμως, στον καθένα.
Από την πλευρά μας, οι επιλογές μας είναι ξεκάθαρες. Η θέση μας είναι στον Δυτικό κόσμο, με το μέρος της αμυνόμενης Ουκρανίας, του απαραβίαστου των συνόρων, του Διεθνούς Δικαίου.
Καταδικάζοντας τη βάρβαρη Ρωσική επίθεση όχι μόνο υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατική Ευρώπη και την ειρήνη, αλλά το κάνουμε γιατί δεν θέλουμε να δημιουργηθεί εκεί ένα τετελεσμένο δεσποτικού αυταρχισμού που πρόθυμα θα ήθελε να μιμηθεί η Τουρκία και στη γειτονιά μας.
Ακριβώς γι’ αυτό, άλλωστε, λέμε πως η πολιτική «ναι μεν, αλλά» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, κυρίες και κύριοι, απλά μια αμήχανη τοποθέτηση. Είναι μια συνειδητή εθνική έκπτωση.
Ο κ. Erdoğan, βέβαια, δεν κρύβει ότι θα προτιμούσε τον κ. Τσίπρα απέναντί του. Όμως έχει εμένα, που του απευθύνομαι. Και έχει εμένα γιατί αυτό επέλεξε ο κυρίαρχος ελληνικός λαός και κανείς άλλος.
Όμως, στον κ. Erdoğan απευθύνομαι με ειλικρίνεια όταν του λέω πως η Ελλάδα κρατά κλειστή την πόρτα στις προκλήσεις αλλά ανοιχτό το παράθυρο στις προσεγγίσεις.
Γνωρίζω καλά πως η γεωγραφία μάς θέλει δίπλα. Θα το ξαναπώ: νιώθω φίλο μας τον τουρκικό λαό. Εκφράζω τον αποτροπιασμό μου για το χθεσινό τρομοκρατικό χτύπημα στην Κωνσταντινούπολη. Όμως δεν παρασυρόμαστε -και δεν παρασύρομαι- σε διάλογο με το παράλογο. Λέω ναι σε κάθε συζήτηση που θα εδράζεται στη διεθνή νομιμότητα.
Απαντούμε στην επιθετικότητα με ετοιμότητα, με ασπίδα μας τις Ένοπλες Δυνάμεις και με εθνικό δόρυ τις συμμαχίες και την ενεργή διπλωματία.
Πρόκειται για μία πολιτική, φίλες και φίλοι, εθνικής αυτοπεποίθησης που βεβαιώνεται από την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο και πλαισιώνεται από τις συνθήκες για τις θαλάσσιες ζώνες που κάναμε με την Ιταλία, με την Αίγυπτο, σύντομα με την Αλβανία.
Αλλά και με τις ενεργειακές συμφωνίες σε πολλαπλά επίπεδα: από τη μεταφορά πράσινης ενέργειας από τον ήλιο της Αφρικής σε όλη την Ευρώπη, μέχρι την αξιοποίηση της Ρεβυθούσας και της Αλεξανδρούπολης ως διεθνών κόμβων αποθήκευσης και διανομής υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Μιλώ, δηλαδή, για μία συνολική αντιμετώπιση των προκλήσεων της εποχής μας. Γιατί τα νέα Rafale, οι φρεγάτες, οι αμυντικές μας συμπράξεις με τη Γαλλία και την Αμερική, συμβαδίζουν και με τα ανοίγματα οικονομικής συνεργασίας. Και η στήριξη στο ρεύμα, στα καύσιμα, στην ενέργεια στην Ελλάδα εκτυλίσσεται παράλληλα με δικές μας κινήσεις, ελληνικές κινήσεις, για μία κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική ενέργειας.
Σε αυτή τη δεδομένη στιγμή απαιτείται ευελιξία και προσαρμοστικότητα, χωρίς όμως -και θέλω να τονίσω αυτό- να υπονομεύονται οι μακροπρόθεσμες προτεραιότητές μας.
Οι ελαφρύνσεις και η τόνωση του εισοδήματος δεν υπονομεύουν, σε καμία περίπτωση, τη δημοσιονομική ισορροπία. Όπως και η προσωρινή αύξηση της παραγωγής ρεύματος από λιγνίτη δεν μεταβάλλει τη στρατηγική μας για την πράσινη μετάβαση. Είμαστε, άλλωστε, ήδη όγδοοι στον κόσμο στην αξιοποίηση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Και η ίδια αντίληψη κυριαρχεί και στην οικονομική πολιτική. Αποτελεί, εξάλλου, την άλλη όψη της κοινωνικής φροντίδας.
Δεν θα επαναλάβω εδώ -το έχουμε κάνει πολλές φορές στις συνεδριάσεις μας, κ. Γραμματέα- έναν μεγάλο κατάλογο φόρων που καταργήθηκαν, άλλων που ακολουθούν, όπως η κατάργηση από 1/1/23 της εισφοράς αλληλεγγύης για όλους.
Δεν θα αναφερθώ σήμερα στο ψηφιακό κράτος που καταργεί ουρές και ταλαιπωρία, ούτε στο νέο ΕΣΥ το οποίο οικοδομείται, ούτε στη νέα πραγματικότητα, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στην επαγγελματική εκπαίδευση.
Είναι δική σας δουλειά. Πρέπει να τα αναδεικνύουμε, με τρόπους απλούς και κατανοητούς, καθώς συχνά δεν τα συγκρατεί η μνήμη. Δεν ήταν ούτε εύκολα, ούτε αυτονόητα.
Θα ήθελα να σας θυμίσω όμως, φίλες και φίλοι, για να αποτυπώσω με αυτόν τον τρόπο την πυκνότητα του κυβερνητικού έργου, για πάμε να θυμηθούμε μαζί τι κάναμε μόνο την τελευταία εβδομάδα. Την τελευταία εβδομάδα, προσέξτε. Είμαι σίγουρος ότι κάποια από αυτά θα διαφεύγουν ακόμα και από εμάς αν καθόμαστε να τα συζητάμε.
Στην οικονομία, λοιπόν, την περασμένη Τρίτη είχαμε τις τελικές υπογραφές για την επαναλειτουργία των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Με 600 εργαζόμενους -σώσαμε τις δουλειές αυτές- στους οποίους θα προστεθούν, ελπίζουμε, ακόμα 1.400.
Την επόμενη μέρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναθεώρησε την ανάπτυξη για το 2022 στο διπλάσιο της υπόλοιπης ευρωζώνης. Με τον πληθωρισμό, ευτυχώς, να είναι ακόμα πολύ ψηλά αλλά να πέφτει για δεύτερο συνεχόμενο μήνα.
Το «καλάθι του νοικοκυριού», το οποίο τόσο λοιδορήθηκε από κάποιους που φαίνεται ότι οι ίδιοι δεν το έχουν ανάγκη, να μειώνει τις τιμές σε 101 προϊόντα, να τις κρατά σταθερές σε πολλά περισσότερα.
Και βέβαια, στο μέτωπο της ενέργειας, μετά από πολύ συστηματική προετοιμασία, την περασμένη Τετάρτη ξεκίνησαν από την ExxonMobil οι έρευνες για φυσικό αέριο νοτιοδυτικά της Κρήτης και της Πελοποννήσου. Για να γνωρίζουμε, επιτέλους, πόσο φυσικό αέριο έχουμε κι αν αξίζει πραγματικά τον κόπο να το αξιοποιήσουμε.
Αποφασίσαμε μια άλλη πολύ σημαντική στρατηγική επιλογή: να πούμε «όχι» ως κυβέρνηση στην ιδιωτικοποίηση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης, αναγνωρίζοντας τη στρατηγική του σημασία.
Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκαν τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα για το μήνα Οκτώβριο. Βρεθήκαμε στη δεύτερη πιο χαμηλή θέση μεταξύ 15 ευρωπαϊκών κρατών. Οι δικαιούχοι του προγράμματος «Ανακυκλώνω – Αλλάζω Συσκευή» έφτασαν τους 232.000.
Στην Παιδεία, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή -όλα αυτά έγιναν μέσα σε μία εβδομάδα, την περασμένη εβδομάδα- είχαμε τρεις διαδοχικές ειδήσεις: πρώτον, είχα την ευκαιρία και εγώ να συναντηθώ με εκπροσώπους 30 αμερικανικών πανεπιστημίων, τα οποία έχουν συνάψει παραπάνω από 100 προγράμματα συνεργασίας με δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια.
Κορυφαία πανεπιστήμια, όπως το Yale, σε συνεργασία με το ΕΚΠΑ, προχωρά σε ανταλλαγές φοιτητών χωρίς δίδακτρα. Έλληνες φοιτητές για πρώτη φορά θα πάνε να σπουδάσουν σε κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια χωρίς να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ. Το Columbia ξεκινάει εδώ Κέντρο Έρευνας και Αριστείας.
Δεκαεπτά σχολικά κτίρια ξεκινούν να κατασκευάζονται στην Κεντρική Μακεδονία με Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα.
Και τρίτον -γιατί δεν αρκεί να ψηφίζουμε νόμους, αλλά πρέπει και να τους εφαρμόζουμε- ο ΔΟΑΤΑΠ ανακοίνωσε ότι η αναγνώριση ξένων πτυχίων θα ολοκληρώνεται το αργότερο μέσα σε 60 μέρες, αντί του ενός, δύο, τριών ετών έως τώρα.
Πόσοι από εσάς ή πόσοι από αυτούς που μας ακούν δεν έχουν ταλαιπωρηθεί; Δεν έχουν ταλαιπωρηθεί από τον παλιό «ΔΕΟ-ΤΑΠ»; Τον αποκαλούμε έτσι για να γνωρίζουμε ακριβώς σε τι αναφερόμαστε.
Έκλεισε, όμως, και μία άλλη πληγή. Την Παρασκευή παραβρέθηκα μαζί με τον Υπουργό Εργασίας και τους συναρμόδιους Υπουργούς σε μία πολύ ωραία εκδήλωση στην οποία βάλαμε «τίτλους τέλους» στην ντροπή των εκκρεμών συντάξεων.
Είπα και τότε ότι μία τέτοια πολιτική επιλογή δεν έχει ιδεολογικό χαρακτήρα. Το κράτος πρέπει να στέκεται δίπλα στους πιο αδύναμους συμπολίτες μας, να τους δίνει τη δυνατότητα να παίρνουν τη σύνταξή τους εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Οτιδήποτε άλλο συνιστά παραβίαση της σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών. Και ναι, μέσα σε 22 μήνες εκδόθηκαν 470.000 συντάξεις. Το 1/6 των συνταξιούχων της χώρας πήραν τη σύνταξή τους τους τελευταίους 22 μήνες.
Ακολουθούν οι επικουρικές και τα εφάπαξ. Και στο εξής κάθε νέα κυρία σύνταξη θα αποδίδεται μέσα σε 60 μέρες, όπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές ευρωπαϊκές χώρες.
Στην Υγεία, συνεχίζεται το πρόγραμμα εγγραφής στον Προσωπικό Γιατρό. Ξεπεράσαμε τα 4,5 εκατομμύρια. Το πρόγραμμα των δωρεάν προληπτικών εξετάσεων για τον καρκίνο του μαστού. Για πρώτη φορά εντάχθηκαν στην άυλη συνταγογράφηση, με συμμετοχή του ασφαλισμένου στο 15%, διαγνωστικοί έλεγχοι για τον κληρονομικό καρκίνο.
Ενώ στον Πολιτισμό, την περασμένη Πέμπτη είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η Ελλάδα αποτελεί πλέον παγκόσμιο κέντρο τηλεοπτικών και κινηματογραφικών παραγωγών, κάτι που σίγουρα συνέτεινε στο να αυξηθεί η απασχόληση κατά 17% στον καλλιτεχνικό χώρο.
Αν σας κούρασα, θα ήθελα απλώς να πω ότι αυτές ήταν οι θετικές ειδήσεις της προηγούμενης εβδομάδας. Και ποιο είναι το κοινό τους μήνυμα; Ότι η κυβέρνηση υλοποιεί αταλάντευτα το κυβερνητικό μας πρόγραμμα.
Κάνει πράξη τις δεσμεύσεις μας σε πολλά και παράλληλα μέτωπα. Με μικρές και μεγάλες παρεμβάσεις συνθέτει τη συνολική εικόνα μιας Ελλάδας που αλλάζει και προοδεύει.
Από την άλλη -ξέρω καλά, το ξέρετε και εσείς, το έχω πει πολλές φορές- στη χώρα μας μισθοί και συντάξεις είναι ακόμα χαμηλοί. Και η κοινωνία μας πολιορκείται από την εισαγόμενη ακρίβεια. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να πανηγυρίζει για τις επιτυχίες μας. Αλλά δεν επιτρέπεται και σε κανέναν να μηδενίζει τη σημαντική δουλειά που έχει γίνει.
Θα ήταν άδικο να αποσιωπηθεί η τεράστια προσπάθεια της πολιτείας να αναχαιτίσει όσο τον δυνατόν καλύτερα ένα παγκόσμιο κύμα πληθωρισμού. Νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο το αναγνωρίζουν και οι πολίτες. Βλέπουν ότι δεν πρόκειται για μια εθνική ιδιαιτερότητα αλλά για μία διεθνή περιπέτεια, στην οποία η πατρίδα μας αντιστέκεται.
Και γι’ αυτό εμπιστεύονται μια κυβέρνηση που βαδίζει μπροστά και στοχεύει ψηλά. Γύρω από αυτόν τον στόχο, άλλωστε, η παράταξή μας έχει χρέος να συσπειρώσει όλες τις δυνάμεις που θέλουν το κράτος μας ισχυρό, ευρωπαϊκό, σύγχρονο, δημοκρατικό. Ώστε να γίνει και πάλι η Νέα Δημοκρατία ο εκφραστής ενός μεγάλου ρεύματος πέρα από τα κομματικά της τείχη.
Με πρωταγωνιστές όλους εσάς, αλλά και συνοδοιπόρους όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες που είδαν ότι ο τόπος μπορεί να ξεπερνά νικηφόρα τις κρίσεις, ανοίγοντας καινούργιους ορίζοντες. Που ταυτόχρονα, όμως, συνειδητοποιούν ότι αυτές οι κατακτήσεις -οι σημαντικές που έχουμε πετύχει- δεν πρέπει να κινδυνέψουν να χαθούν.
Κυρίες και κύριοι,
Τρίτο πεδίο είναι αυτό του προεκλογικού κλίματος. Ένα κλίμα το οποίο έχει ήδη δηλητηριάσει ο κ. Τσίπρας, όπως προειδοποιούσα από καιρό.
Άλλωστε η τακτική ότι «για όλα φταίει η Νέα Δημοκρατία» είναι παλιά. Αμυνόμαστε στον Έβρο, κόντρα στις μεταναστευτικές εισβολές: Ένοχοι όσοι δεν ανοίγουν τα σύνορα σε όλους.
Ξεσπά παγκόσμια πανδημία; Ας διαδηλώσουμε μεταδίδοντας τον ιό. Τα εμβόλια, άλλωστε, δεν υπάρχουν.
Θωρακίζεται η εθνική άμυνα; Ξοδεύετε πολλά σε εξοπλισμούς.
Γίνεται πόλεμος στην Ουκρανία; Δεν φταίει ο εισβολέας αλλά αυτός που βοηθάει τον αμυνόμενο.
Υπάρχει διεθνής πληθωρισμός; Όχι. Είναι «ακρίβεια Μητσοτάκη».
Δεν πρόκειται για παράταξη, αλλά για ένα συνονθύλευμα που τρέφεται από τη μιζέρια και που ευδοκιμεί στον βούρκο της πολιτικής.
Γι’ αυτό και κρύβονται πίσω από κάθε χυδαιότητα. Μέχρι και παιδεραστές, μέχρι και παιδεραστές μάς αποκάλεσαν οι άθλιοι.
Ενώ τώρα προετοιμάζουν την ήττα τους αμφισβητώντας ακόμα και το σημαντικότερο κεκτημένο της ίδιας της μεταπολίτευσης: την ακεραιότητα των εκλογών και την ομαλή μετάβαση της εξουσίας στον νικητή. Ο αριστερός «τραμπισμός» σε όλο του το μεγαλείο.
Και όπως έλεγε και ο Εθνάρχης, ο ιδρυτής μας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, «θέλουν να πειστεί ο λαός ότι είναι στηρίγματα της Δημοκρατίας αυτοί ακριβώς που την απειλούν».
Τελευταίο τους καταφύγιο, οι περίφημες υποκλοπές. Μπερδεύοντας συνειδητά νόμιμες επισυνδέσεις μιας κρατικής υπηρεσίας ασφάλειας με κακόβουλα λογισμικά που μπορεί να χρησιμοποιεί οποιοσδήποτε και που είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Επιχειρούν να πείσουν για ποιο πράγμα άραγε; Ότι προσωπικά δεν είχα άλλη δουλειά από το να ακούω τους Υπουργούς μου, τις γυναίκες τους, τη γραμματέα μου, ηθοποιούς; Ούτε καν τους πολιτικούς μου αντιπάλους; Επικαλούμενοι, μάλιστα, και λίστες υποτιθέμενων θυμάτων χωρίς, όμως, να παρουσιάζουν την παραμικρή απόδειξη.
Με άλλα λόγια: εγώ σε συκοφαντώ και απόδειξε εσύ ότι δεν ισχύει η συκοφαντία μου.
Αλλά επειδή, ξέρετε, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, έρχεται ο ίδιος ο κ. Τσίπρας να ρίξει άθελά του φως στην εμπλοκή του. Πώς; Επιβεβαιώνοντας στην τελευταία του συνέντευξη ότι στα χρόνια που ήταν Πρωθυπουργός, ναι λειτουργούσαν -λέει- κακόβουλα λογισμικά στη χώρα, μάλλον από ιδιωτικά συμφέροντα.
Αυτό, βέβαια, έχει ήδη τεκμηριωθεί διεθνώς, από το εξειδικευμένο εργαστήριο του Καναδά. Από το 2016 τουλάχιστον δρούσε στην Ελλάδα το λογισμικό Pegasus. PEGA, Pegasus, η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από αυτό το λογισμικό πήρε το όνομά της.
Θυμίζω, δε, μιλάμε για την εποχή παρακολούθησης όπου έχω βάσιμες υποψίες ότι υπήρξε παρακολούθηση και του δικού μου τηλεφώνου όπως και της οικογένειάς μου. Τα έχω πει αυτά τα πράγματα ήδη στη Βουλή και απάντηση δεν έχω πάρει ποτέ.
Αλλά και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον, που λέει πολλά. Αξίζει τον κόπο να το συγκρατήσουμε. Ήταν ο κ. Τσίπρας ο ίδιος που, όπως έχει πει, γνώριζε τη λειτουργία κακόβουλων λογισμικών τη δική του εποχή, ο οποίος μεταξύ ευρωεκλογών και εθνικών εκλογών του 2019 και βέβαιος ότι εγκαταλείπει την εξουσία, έσπευσε άρον-άρον να κάνει τι;
Μόλις πέντε μέρες πριν από τις κάλπες άλλαξε τον Ποινικό Κώδικα που εμπόδιζε τη χρήση και την εμπορία ηλεκτρονικών μέσων παρακολούθησης. Μετέτρεψε έτσι, ξαφνικά, το αδίκημα των υποκλοπών από κακούργημα φυλάκισης έως δέκα ετών σε απλό πλημμέλημα.
Γιατί; Γιατί; Ποιους ήθελε να προστατεύσει ετεροχρονισμένα; Και σε ποιους άνοιγε το δρόμο για να συνεχίσουν τη δράση τους; Το χθες, συνεπώς, ίσως να απαντά και στο σήμερα, επιβεβαιώνοντας ότι οι αντίπαλοί μας δεν διδάχθηκαν τίποτα από την υπόθεση Novartis.
Πάνω σε ένα υπαρκτό γεγονός δεν μπορούν να στήνουν σκευωρίες. Η υπόθεση βρίσκεται στη Δικαιοσύνη, που θα κάνει ό,τι πρέπει για να διαλευκανθεί πλήρως. Για να μην υπάρχουν σκιές και να διαλυθούν τα νέφη τοξικότητας που μολύνουν την πολιτική ατμόσφαιρα.
Επαναλαμβάνω: ό,τι απαιτείται. Δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο στις δημοκρατίες από τη Δικαιοσύνη και θα αναμένουμε την ετυμηγορία της.
Θα το ξαναπώ, φίλες και φίλοι, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Ήμασταν πολύ ειλικρινείς όταν είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι στην υπόθεση του κ. Ανδρουλάκη εντοπίστηκε επιχειρησιακή αστοχία.
Αναγνωρίστηκαν ευθύνες, πρώτος εγώ τις ανέλαβα και μίλησα γι’ αυτές. Προχωρήσαμε αμέσως σε μία πρώτη θεραπεία, αυξάνοντας τα φίλτρα ελέγχου στις νόμιμες επισυνδέσεις. Ενεργοποιήθηκαν και η Δικαιοσύνη και η Βουλή. Πρωτοβουλίες που αναγνώρισε ο Πρόεδρος της Επιτροπής PEGA όταν ήρθε εδώ και είχε μαζί με την Επιτροπή ουσιαστικές συζητήσεις με πολλούς κρατικούς αξιωματούχους.
Τις αμέσως επόμενες μέρες τίθεται σε δημόσια διαβούλευση ένα σύγχρονο πλαίσιο για τη λειτουργία της ΕΥΠ και για την ασφάλεια των επικοινωνιών.
Είναι χρέος μας να μαθαίνουμε από τα όποια σφάλματά μας και να τα διορθώνουμε.
Και είναι ένα πλαίσιο που καθιστά την Ελλάδα την πρώτη χώρα που ρητά απαγορεύει την εμπορία, χρήση και διακίνηση κακόβουλων λογισμικών στην επικράτειά της.
Έχουμε βλέπετε κάποιες διαφορές. Την ώρα που εμείς ανακοινώνουμε έρευνες για τον φυσικό μας πλούτο, εκείνοι δημοσιεύουν λίστες από το δικό τους βούρκο. Ο καθένας στο ρόλο του.
Αλλά, δυστυχώς, όχι μόνο αυτό. Όχι μόνο αυτό. Την ίδια ώρα που η Ελλάδα υποδέχεται δυο ακόμα νέα Rafale, ο κ. Τσίπρας καλεί τον Γάλλο Πρέσβη να τον απειλήσει ότι θα καταργήσει την αμοιβαία αμυντική συμφωνία εάν δεν υπάρχει -λέει- ελληνική προστιθέμενη αξία.
Μάλιστα, μάλιστα. Θα ανατινάξει δηλαδή μια εθνική επιτυχία που έκανε υπερήφανους όλους τους Έλληνες και ενόχλησε μόνο δύο κέντρα: την Τουρκία και τους εμπόρους όπλων, που ασφαλώς δεν είχαν θέση σε μία διακρατική συνεργασία.
Και πώς εννοεί, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας την «εγχώρια προστιθέμενη αξία» για την οποία μίλησε; Μόνο σε μεσάζοντες αυτή παραπέμπει. Πώς αντιλαμβάνεται αλήθεια την τροποποίηση μιας αμυντικής εταιρικής σχέσης με μια συμμαχική χώρα; Τι θα γίνει δηλαδή; Εάν δεν συμφωνήσει, δεν θα παραλάβουμε τα υπόλοιπα μαχητικά; Οι φρεγάτες Belharra θα μείνουν μισοχτισμένες στα ναυπηγεία;
Όλα αυτά είναι αναπόσπαστα στοιχεία του αμυντικού μας σχεδιασμού. Από το «go back Madam Merkel» πήγε δηλαδή στο «go back Mister Macron».
Και προσέξτε! Πώς τολμά να κάνει κάτι τέτοιο, ειδικά τώρα; Να μας πει ευθέως ποια γραμμάτια ξεπληρώνει και σε ποιους, παίζοντας στα ζάρια την ίδια του την πατρίδα. Γιατί κανείς πια δεν μπορεί να επικαλείται ηθικό πλεονέκτημα όταν ο ίδιος επιλέγει να αποδεικνύεται εθνικό μειονέκτημα.
Πράγματι, όπως είπα και στην αρχή, η Νέα Δημοκρατία και εγώ προσωπικά είμαστε εμπόδιο σε κάποιους «ισχυρούς», αλλά λίγους. Δεν πειράζει. Μας αρκεί που είμαστε με τους πολλούς. Και στο όνομά τους δηλώνω πως δεν θα δεχτούμε καμία υπονόμευση. Κανένα φρένο στις αλλαγές που δεσμευτήκαμε να κάνουμε. Άλλο το τερέν της πολιτικής και άλλο το γήπεδο των ιδιωτικών συμφερόντων.
Και όποιος τα μπερδεύει μετατρέπει σε αρένα την δημόσια ζωή. Είναι κάτι το οποίο δεν πρέπει να επιτρέψουμε. Αυτή η κυβέρνηση, άλλωστε, έχει αποδείξει ότι τους επιχειρηματίες τους θέλει συμμάχους. Αλλά ούτε υποβολείς, ούτε ρυθμιστές τους θέλει και τους ανέχεται.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, προς κάθε κατεύθυνση: ο καθένας στον ρόλο του. Οι υπουργοί και οι βουλευτές μας αλλά και όλα τα στελέχη μας έχουν ατσαλωθεί από την πρόοδο της χώρας και την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ας μην αμφισβητήσει, λοιπόν, κανείς και την ενότητά μας και την αποφασιστικότητά μας.
Έχω προτείνει, άλλωστε, στον κ. Τσίπρα να δοκιμάσει τη δική του εμβέλεια, καταθέτοντας πρόταση δυσπιστίας. Αλλά δεν τολμά.
Για εμένα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Σε όσους θέλουν την Ελλάδα «μπανανία», τους απαντώ: λάθος διεύθυνση. Και σε αυτούς που ζητούν να μην κάνω αυτά τα οποία πιστεύω, αυτά για τα οποία έχω δεσμευτεί απέναντι στον ελληνικό λαό, έχουμε δεσμευτεί όλοι μας απέναντι στον ελληνικό λαό, τους λέμε, «όχι ευχαριστώ».
Και σε εκείνους που ονειρεύονται αδύναμες κυβερνήσεις για να γίνονται οι ίδιοι πιο δυνατοί, τους προειδοποιώ: θα είμαστε απέναντι τους. Είμαι εκλεγμένος από τον λαό και σε αυτόν τελικά λογοδοτώ.
Όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε, καθιστούν την επόμενη κάλπη μία από τις πιο κρίσιμες της μεταπολίτευσης. Το λέμε πάντα αυτό σε κάθε εκλογή, νομίζω όμως ότι τώρα αποκτά ξεχωριστή σημασία. Όχι μόνο γιατί μπροστά στις φουρτούνες το σκάφος της χώρας χρειάζεται σταθερό τιμόνι. Αλλά γιατί καλείται να αποφύγει και τον σκόπελο που λέγεται απλή αναλογική. Μία παγίδα που άφησε πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ, ποντάροντας στην ακυβερνησία.
Γι’ αυτό και εμείς, προσέξτε, φίλες και φίλοι, δεν μιλάμε για «διπλές εκλογές». Μιλάμε για «εθνικές εκλογές». Δίνοντας στην πρώτη κάλπη το βάρος της τελικής. Αυτή θα καθορίσει τελικά ποιος θα κυβερνήσει, ώστε η δεύτερη να κάνει πιο ισχυρή και λειτουργική την επιλογή των πολιτών.
Δεν υπάρχει, συνεπώς, χώρος ούτε για τη δική μας εσωστρέφεια, ούτε για αδράνεια των γύρω μας. Όλοι πρέπει να μάθουν ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από χαλαρές ψήφους ή από θολά μηνύματα που καταλήγουν σε πολιτικές τερατογενέσεις ή σε αδιέξοδους σχηματισμούς.
Και, ασφαλώς, δεν μπορεί οι αποφάσεις της πολιτείας, οι δράσεις της πολιτείας να ατονούν και να χάνονται στους διαδρόμους των κομματικών παζαριών.
Δείτε λίγο τι συμβαίνει σε τόσες άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, δέσμιες συμμαχικών διαβουλεύσεων και εκβιασμών συχνά από μικρότερα κόμματα. Όχι, χρειαζόμαστε σήμερα καθαρές λύσεις και καθαρούς ορίζοντες.
Να γιατί στόχος μας είναι ένας: η αυτοδύναμη Ελλάδα με πρωταγωνίστρια τη Νέα Δημοκρατία.
Έχει φανεί, άλλωστε, ότι μία κυβέρνηση της παράταξής μας, αν και του ενός κόμματος, δεν είναι μόνο ενός χρώματος. Συνεπώς, η δική της αυτοδυναμία -η δική μας αυτοδυναμία- είναι εγγύηση για την αληθινή εθνική συνεργασία. Για τη συστράτευση των Ελληνίδων και των Ελλήνων που πιστεύουν στον υπεύθυνο πατριωτισμό από τη μία, αλλά και στον δραστικό εκσυγχρονισμό του τόπου μας.
Το επόμενο διάστημα, λοιπόν, η παράταξή μας έχει χρέος να απλωθεί στην κοινωνία και σε κάθε ψηφοφόρο ξεχωριστά. Πρέπει να παρουσιάσουμε τα πολλά που έγιναν, αλλά και τα πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμα. Με ρεαλισμό αλλά, προς Θεού -επιμένω σε αυτό- χωρίς κομπασμό.
Όλοι καταλαβαίνουμε -θα το ξαναπώ- ότι οι πολίτες περνάνε δύσκολα και περιμένουν από εμάς έμπρακτη στήριξη. Και όλοι αντιλαμβάνονται το μέγεθος της κρίσης και αναγνωρίζουν τις προσπάθειες της πολιτείας και όλοι θα ήθελαν κάτι περισσότερο. Αυτή είναι η φύση της δημοκρατίας. Αλλά πιστεύω ότι καταλαβαίνουν ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατό σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Γιατί βλέπουν την ίδια ώρα οικογενειακούς προϋπολογισμούς να ροκανίζονται και ακούνε, μάλιστα, κάποιους να τους υπόσχονται εύκολες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα.
Πρέπει να επιστρατεύσουμε, λοιπόν, επιχειρήματα, πειθώ, κατανόηση, ενσυναίσθηση και πρέπει να μετατρέψουμε αυτήν την αγωνία σε μία γόνιμη προσδοκία. Και σε αυτήν την εξόρμηση θα βρεθούμε όλοι μαζί στην πρώτη γραμμή.
Και γνωρίζω, αγαπητέ μου Γραμματέα, ότι κλιμάκια του κόμματος οργώνουν την Ελλάδα με πρωτοβουλίες που ξεδιπλώνονται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα.
Διαμορφώνουμε ένα νέο μοντέλο δράσης στην κοινωνία, ένα νέο πρόσωπο εθελοντισμού, τολμώ να πω αποτελεσματικότερου πολιτικού ακτιβισμού. Και ο μηχανισμός αυτός καλείται τώρα να ετοιμαστεί και να δώσει τη μεγάλη μάχη για τις εκλογές του 2023.
Το κεντρικό δίλημμα -και να κλείσω με αυτό- είναι σαφές: θα προχωρήσουμε μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω; Είναι ένα δίλημμα το οποίο οικοδομείται και από άλλα σημαντικά ερωτήματα: Ποιο κόμμα τελικά σήμερα, σε αυτές τις συνθήκες μεγάλης πόλωσης την οποία εμείς ποτέ δεν επιδιώξαμε και ποτέ δεν προκαλέσαμε, μπορεί τελικά να ενώσει τους Έλληνες;
Αυτό το οποίο και σήμερα ζητά ανάπτυξη για όλους και στηρίζει τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας ή εκείνο που διαλαλεί ότι «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν»;
Ποια παράταξη απέδειξε τελικά ότι μπορεί -στην πράξη, όχι στα λόγια- να μειώσει φόρους, να ενισχύσει το εισόδημα, να φέρει νέες δουλειές; Η Νέα Δημοκρατία με το χειροπιαστό, το μετρήσιμο έργο, ή ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κλειστές τράπεζες, το αχρείαστο μνημόνιο και τα ατελείωτα ψέματα;
Και ποιος είναι τελικά ικανός να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τις κρίσεις, θωρακίζοντας ταυτόχρονα την πατρίδα, αναπτύσσοντας την οικονομία και στηρίζοντας διαρκώς την κοινωνία; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επικεφαλής κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας ή ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, σε αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσει αύριο στην κάλπη ο πολίτης. Έχει βιώσει δύο διαφορετικές τετραετίες, μπορεί και συγκρίνει. Βλέπει τη θέση της χώρας άλλοτε, τη βλέπει και σήμερα.
Μπορεί να διακρίνει μία καλή κυβέρνηση που κάνει και λάθη από μία πραγματικά λάθος κυβέρνηση.
Και μπορεί πια -τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξης Τσίπρας, τέσσερα χρόνια Νέα Δημοκρατία και Κυριάκος Μητσοτάκης- να συγκρίνει την αλήθεια και τις πράξεις με τα συνθήματα και τις υποσχέσεις.
Το ερώτημα το οποίο έθεσα στη ΔΕΘ, «αν όχι εμείς ποιος;», δεν το είπα με καμία δόση αλαζονείας. Ποιος θα οδηγήσει τον τόπο στην επόμενη μέρα, ισχύει απόλυτα.
Γι’ αυτό και είμαι σίγουρος πως οι Έλληνες στις επόμενες εκλογές θα απαντήσουν με μια ψήφο και με τρεις λέξεις: Σταθερότητα, Συνέχεια και Συνέπεια.
Κλείνω, όπως άρχισα, απευθυνόμενος στην καρδιά και στους μαχητές του κόμματος. Γιορτάζουμε 48 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας σηκώνοντας ξανά το γάντι στην πρόκληση της εθνικής ευθύνης και της ιστορίας.
Και με αφετηρία τη σημερινή συνεδρίαση, ανοίγουμε την εξόρμησή μας στην κοινωνία. Ερχόμαστε από μακριά και πάμε μακριά. Η χώρα έχει ανάγκη από σιγουριά, από ελπίδα. Θα τη δώσει και πάλι η Νέα Δημοκρατία.
Σας θέλω δίπλα μου για την Πατρίδα, τη Δημοκρατία, για τους Έλληνες, για την Παράταξη. Καλή δύναμη και καλό μας αγώνα.
Σας ευχαριστώ.