2025/03/12 at 9:45 ΠΜ 12/03/2025 newsroomΟι 15 έως 30 λίβρες κοπριάς που παρήγαγε καθημερινά κάθε ζώο
πολλαπλασιαζόμενες με τα 150.000 και πλέον άλογα στην πόλη της Νέας
Υόρκης είχαν ως αποτέλεσμα περισσότερα από τρία εκατομμύρια λίβρες
κοπριάς αλόγων την ημέρα που έπρεπε με κάποιο τρόπο να διατεθούν. Αυτό
για να μην αναφέρουμε τα 40.000 γαλόνια ούρων αλόγων ημερησίως.
Με άλλα λόγια, οι πόλεις βρωμούσαν. Όπως λέει ο Morris, η “δυσωδία ήταν
πανταχού παρούσα”. Ακολουθούν μερικά διασκεδαστικά κομμάτια από το
άρθρο του: Οι αστικοί δρόμοι ήταν ναρκοπέδια στα οποία έπρεπε να κινηθεί
κανείς με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή. Οι “οδοκαθαριστές διαβάσεων”
στέκονταν στις γωνίες των δρόμων- έναντι αμοιβής καθάριζαν ένα μονοπάτι
μέσα από το βούρκο για τους πεζούς. Ο υγρός καιρός μετέτρεπε τους
δρόμους σε βάλτους και ποτάμια κοπριάς, αλλά η ξηρασία δεν έφερνε μεγάλη
βελτίωση- η κοπριά μετατρεπόταν σε σκόνη, η οποία στη συνέχεια
ανεβοκατέβαινε από τον άνεμο, πνίγοντας τους πεζούς και καλύπτοντας τα
κτίρια. …ακόμη και όταν απομακρυνόταν από τους δρόμους, η κοπριά
συσσωρευόταν ταχύτερα από ό,τι μπορούσε να απορριφθεί …στις αρχές του
αιώνα οι αγρότες πλήρωναν ευχαρίστως καλά λεφτά για την κοπριά, ενώ στα
τέλη του 1800 οι ιδιοκτήτες των στάβλων έπρεπε να πληρώνουν για την
απομάκρυνσή της.
Ως αποτέλεσμα αυτής της πληθώρας … τα κενά οικόπεδα στις πόλεις της
Αμερικής συσσωρεύτηκαν με κοπριά- στη Νέα Υόρκη αυτά μερικές φορές
έφταναν τα σαράντα ή ακόμα και τα εξήντα μέτρα. Πρέπει να υπενθυμίσουμε
ότι η κοπριά των αλόγων αποτελεί ιδανικό έδαφος αναπαραγωγής για τις
μύγες, οι οποίες μεταδίδουν ασθένειες. Ο Morris αναφέρει ότι θανατηφόρα
ξεσπάσματα τύφου και “παιδικών διαρροϊκών ασθενειών μπορούν να
αποδοθούν σε αιχμές στον πληθυσμό των μυγών.”
Συγκρίνοντας τους θανάτους που σχετίζονται με ατυχήματα που σχετίζονται με
άλογα το 1916 στο Σικάγο σε σχέση με τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα του
1997, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι σκοτώνονταν σχεδόν επτά
φορές πιο συχνά τον παλιό καλό καιρό. Οι λόγοι γι’ αυτό είναι απλοί: . . τα
ιππήλατα οχήματα έχουν έναν κινητήρα με δικό του μυαλό. Η νευρικότητα των
αλόγων προσέθετε ένα επικίνδυνο επίπεδο απρόβλεπτου στις μεταφορές του
δέκατου ένατου αιώνα. Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα σε ένα πολυσύχναστο αστικό
περιβάλλον, γεμάτο εκπλήξεις που θα μπορούσαν να σοκάρουν και να
τρομάξουν τα ζώα. Τα άλογα συχνά ποδοπατούσαν, αλλά ένας πιο
συνηθισμένος κίνδυνος προερχόταν από τα άλογα που κλωτσούσαν,
δάγκωναν ή ποδοπατούσαν τους παρευρισκόμενους. Τα παιδιά κινδύνευαν
ιδιαίτερα. Οι πτώσεις, οι τραυματισμοί και η κακομεταχείριση επιβάρυναν και
τα ίδια τα άλογα. Τα στοιχεία που παραθέτει ο Morris δείχνουν ότι, το 1880,
περισσότερα από 3 δωδεκάδες νεκρά άλογα απομακρύνονταν από τους
δρόμους της Νέας Υόρκης κάθε μέρα (σχεδόν 15.000 το χρόνο).
Στέλιος Μεταξάς