Κορκίδης: Η κοινωνία και η οικονομία δεν αντέχουν «ανερμάτιστες» προτάσεις

Ο διπλός στόχος όλων σαφώς είναι, αφενός οι θέσεις εργασίας να βελτιώνονται ποιοτικά και αφετέρου οι απολαβές των εργαζομένων να αυξάνονται. Για να πετύχουμε όμως τους δύο αυτούς μεγάλους στόχους πρέπει, πρώτον, να πέσουμε κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ στον δείκτη ανεργίας και δεύτερον να αυξηθούν τα εισοδήματα όλων των πολιτών με τον κατώτατο μισθό στα 950 ευρώ και τον μέσο μισθό στα 1500 ευρώ. Όμως για να τα πετύχουμε το συντομότερο χρειάζεται σταθερότητα στην οικονομία μας, όπως το «έρμα» που χρησιμοποιούν τα πλοία για ασφαλή πλεύση. Οι απώλειες παροχών της τάξης του 1,65 δις ευρώ και η δημοσιονομική επιβάρυνση 2,2 δις ευρώ σε ετήσια βάση που υπόσχεται μεταξύ άλλων η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας και πάταξης της ακρίβειας, μας προβληματίζει σοβαρά. Συγκεκριμένα προτείνει τη κατάργηση εντός τετραετίας των εισφορών υπέρ ανεργίας που είναι σήμερα στο 2,4%, αλλά και μείωση των εισφορών υγείας υπέρ του ΕΟΠΥΥ κατά 2,1 μονάδες. Οι δύο προτάσεις ισοδυναμούν, η μεν πρώτη,  με την κατάργηση του επιδόματος ανεργίας, αφού θα πάψουν να πληρώνουν για ανεργία εργαζόμενοι και εργοδότες, και η δεύτερη, με σημαντική μείωση των εσόδων του ΕΟΠΥΥ που πρέπει να ενισχυθεί για να βελτιωθεί. Η κατάργηση των εισφορών υπέρ ανεργίας σε βάθος μιας τετραετίας ανέρχονται στα 630 εκατ. ευρώ ή 158 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ η απώλεια εσόδων του ΕΟΠΥΥ εκτιμάται συνολικά σε 6 δισ. ευρώ και περίπου 1,5 δισ. ευρώ ετησίως. Σαφώς οι ΜμΕ είμαστε υπέρ της επιδότησης της εργασίας αντί του επιδόματος της ανεργίας, αλλά είμαστε αντίθετοι σε κάθε πρόταση μείωσης ή κατάργησης του. Σημειωτέον μάλιστα πως η μεγαλύτερη μείωση του επιδόματος επιτυγχάνεται από τη μείωση της ανεργίας κάτω από το 8,4% που βρίσκεται σήμερα και είναι το χαμηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί από το 2009. Σαφώς, όλοι επιθυμούμε να επανέλθει ο 13ος και 14ος μισθός στο δημόσιο, αλλά πρώτα πρέπει να βρεθούν τα  επιπλέον 2,2 δις ευρώ που είναι το ετήσιο δημοσιονομικό κόστος ή τα 8,8 δις ευρώ σε βάθος τετραετίας. Όλα αυτά σίγουρα ακούγονται ωραία στα αυτιά μας, αλλά μετά τα όσα πάθαμε, πλέον μάθαμε να γνωρίζουμε πως όλα όσα υπόσχονται οι πολιτικοί πρέπει πρώτα να κοστολογούνται για να γνωρίζουμε εάν τα «αντέχει η τσέπη μας». Η χώρα πλήρωσε ακριβά στο παρελθόν «ανερμάτιστες» πολιτικές που δημιούργησαν «πληγές» στην οικονομία για τις οποίες καταβλήθηκαν και ακόμα καταβάλλονται σοβαρές προσπάθειες να «κλείσουν». Επιστροφή στο παρελθόν ή το «δις εξαμαρτείν ουκ λαού σοφού»!

Βασίλης Κορκίδης

24/5/24